Wie nog niet zo lang geleden in het voorjaar tuinbonen kocht, kreeg daar standaard een bosje bonenkruid bij. Minstens een half uur stond de gedopte groente met kruid grijs en grauw te koken, waarna je met lange tanden de leerachtige bonen moest verorberen. Van dubbeldoppen had vrijwel geen mens gehoord, laat staan dat je het kruid met andere groenten kon combineren. Gelukkig is bonenkruid bezig aan een comeback. En dat is terecht.

Plantkenmerken
Bonenkruid gedijt het beste in de volle zon. Op houtige stelen verschijnen fijne lancetvormige blaadjes. Midzomer kleuren de lipvormige bloemen van wit tot diep paars. Grofweg zijn er twee soorten bonenkruid: de eenjarige, die zowel rechtopstaand als kruipend kan zijn, en het meerjarige bergbonenkruid dat vooral in het wild voorkomt. De smaak van bonenkruid is verwant aan tijm. Het ruikt naar een combinatie van lavendel, appel en munt.
Bonenkruid, geplant naast bonen en erwten, helpt bij het voorkomen van bladluis.

Voedingswaarde en medicinale kenmerken
Bonenkruid bevat eiwitten, vitamine A, B6 en B12, C en D, calcium, ijzer, kalium magnesium en natrium. De reden waarom het kruid aan allerlei soorten bonen wordt toegevoegd, is dat het winderigheid tegengaat en het gerecht lichter en beter verteerbaar maakt. Het kruid is verder antiseptisch en werkt slijmoplossend.

Afknippen en verwerken
Met een schaartje of mesje snijd je een paar takjes van het kruid. Bonenkruid kook of stoof je met een gerecht mee. Je kunt de takjes in zijn geheel toevoegen of alleen de blaadjes en fijngehakte jonge takjes. Overgebleven takjes kun je drogen voor later gebruik.

Gebruik
Bonenkruid is een belangrijk onderdeel van de Provençaalse kruidenmix. Als kruidenthee helpt het bij een zere keel en bij spijsverteringsproblemen, eventueel met wat karwij- of venkelzaad. Bonenkruid doet het goed in tal van gerechten. Denk aan bonen, erwten, bieten, kool, in soepen, sauzen, stamppotten, vis-, vlees- en eiergerechten. Op Smulweb staan meer dan vijfhonderd gerechten waarin bonenkruid een rol speelt.